Rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie się utrzymać. Sytuacja jest oczywista i klarowna jeżeli rodzice żyją zgodnie i wychowują wspólnie dziecko.  Sposób utrzymania dziecka staje się problematyczny gdy rodzice nie są już zgodni i żyją w rozłączeniu, a dziecko stale przebywa u jednego z nich.

Sytuacją komfortową dla rodziców jest stan gdy dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Wówczas obowiązek alimentacyjny rodziców jest wyłączony, ale takie sytuacje zdarzają się sporadycznie. Najczęściej to rodzice wykładają środki na utrzymanie małoletniego.   Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.

Wysokość świadczeń alimentacyjnych uzależniona jest od dwóch czynników, z jednej strony są to uzasadnione potrzeby osoby uprawnionej do świadczeń alimentacyjnych, a z drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe osoby zobowiązanej. Należy pamiętać, że możliwości zarobkowe nie są równoznaczne z faktycznie osiąganymi dochodami przez zobowiązanego. Ustalając możliwości zarobkowe zobowiązanego sąd ma na względzie jego wykształcenie, sytuację na rynku pracy, stan zdrowia etc.   Nadto, przepisy dodatkowo chronią uprawnionego do świadczeń alimentacyjnych , zgodnie z art. 136 krio: Jeżeli w ciągu ostatnich trzech lat przed sądowym dochodzeniem świadczeń alimentacyjnych osoba, która była już do tych świadczeń zobowiązana, bez ważnego powodu zrzekła się prawa majątkowego lub w inny sposób dopuściła do jego utraty albo jeżeli zrzekła się zatrudnienia lub zmieniła je na mniej zyskowne, nie uwzględnia się wynikłej stąd zmiany przy ustalaniu zakresu świadczeń alimentacyjnych. Powyższe regulacje chronią uprawnionych do świadczeń, przed nagannym zachowaniem osób zobowiązanych. Jak pokazuje praktyka, zdarza się że osoby te porzucają pracę, wyprzedają majątek, licząc na zasądzenie bardzo niskich alimentów – adekwatnych do przedstawianej przez nich swej sytuacji. Osoby reprezentujące  małoletnie dzieci, najczęściej matki obawiają się, że drugi rodzic  pracuje „na czarno”, formalnie jest bezrobotnym bez prawa do zasiłku, bez dochodu, więc zasądzone alimenty będą bardzo niskie, nieadekwatne do rzeczywistego stanu. W takich sytuacjach  należy wykazywać wszelkie możliwości zarobkowe, majątkowe jak również fakt podejmowania pracy przez zobowiązanego.

Obowiązek alimentacyjny to nie tylko świadczenie pieniężne. Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego. W takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Dlatego też mylny jest pogląd, że świadczenia alimentacyjne względem dziecka to proste wyliczenie kosztów utrzymania dziecka  i ich podzielenie na dwoje zobowiązanych. Jeżeli dziecko na stałe przebywa u jednego z rodziców, a sytuacja majątkowa drugiego nie stoi temu na przeszkodzie można zasądzić od niego alimenty w wysokości całościowych kosztów utrzymania dziecka.  Wówczas rodzic u którego stale dziecko przebywa spełnia swój obowiązek poprzez wychowanie i opiekę nad dzieckiem.

Na zakres świadczeń alimentacyjnych nie wpływają:  świadczenia z pomocy społecznej lub funduszu alimentacyjnego,  świadczenie wychowawcze 500+, oraz świadczenia rodzinne. W razie zmiany stosunków można żądać zmiany wysokości ustalonych świadczeń alimentacyjnych.  Z żądaniem wystąpić może zarówno uprawniony jak i zobowiązany do świadczeń.

Aby uzyskać świadczenia alimentacyjne, należy skierować pozew do Sądu Rodzinnego,  należy pamiętać że sąd orzeka o świadczeniach alimentacyjnych również w sprawach o rozwód, czy ustalenie ojcostwa. Istnieje również możliwość ustalenia świadczeń alimentacyjnych poprzez umowę alimentacyjną zawartą pomiędzy uprawnionym a zobowiązanym.